این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا در رابطه با رمان «کافه داش آقا»، اظهار کرد: «کافه داش آقا» به سیاه‌ترین دوران پهلوی بر می‌گردد و دارای مکان جذابی به نام کافه‌ داش آقا است که در دهه ۴۰ و ۵۰ مرکز استقرار طیف‌های مختلف روشنفکران مشهدی بوده است. واقعه‌ای که در آن دوره اتفاق می‌افتد برگزاری جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی و واکنش روشنفکران نسبت به آن است و حرکتی که در رمان شکل می‌گیرد، وحدت نظر چند شاخه از روشنفکران در عرصه ستیز با هنر پهلوی است.

وی افزود: در «کافه داش آقا» به این مطلب می‌رسیم که هنر پهلوی چقدر وابسته به عناصر لمپن است، یعنی اگر در کنار همه عناصری که پهلوی برای بسط هنرش مانند آوردن خوانندگان و هنرپیشگان از کشورهای دیگر به ایران انجام می‌داد، در عرصه زورگیری هم شاکله خود را داشت. در آن زمان کافه‌ای به نام کافه هوشی در میدان الندشت مشهد وجود داشته و در آن‌جا فردی به نام هوشی که یک نقاش زبردست، قمارباز و لمپن بسیار حرفه‌ای بوده است، به همراه لمپن‌های دیگر حضور داشته که ستیز کافه هوشی که لمپن‌ها در آن جمع بودند و کافه داش آقا که روشنفکران در آن قرار داشتند در حقیقت کماکان روشنگر اتفاقی است که در رمان کافه داش آقا رقم می‌خورد.

تشکری با بیان این‌که «رمان کافه داش آقا کاملاً بومی است»، خاطرنشان کرد: اگر بخواهیم کافه داش‌آقا را معادل کافه‌های دیگر قرار دهیم باید گفت که معادل کافه فردوس و کافه نادری است و نکته قابل توجه کافه داش آقا این بوده که در زمان گذشته هر فردی مانند دکتر علی شریعتی، مهدی اخوان ثالث و… که از تهران به مشهد می‌آمده و می‌خواسته همشهری‌های خود را ببینید به کافه داش آقا مراجعه می‌کرده است. صاحب کافه‌ داش آقا نیز یک پهلوان نام‌آور به نام آقای طبیب‌نیا بوده که در یک نقره‌سازی کار می‌کرده و وقتی که به او ارث می‌رسد، ارث خود را وقف روشنفکران می‌کند و این کافه‌ را راه‌اندازی می‌کند که افراد می‌توانند از صبح تا شب در کافه بنشینند و یک چای بیشتر سفارش ندهند.

وی با اشاره به این‌که «این رمان تا یک ماه دیگر به بازار می‌آید»، عنوان کرد: این کتاب با همکاری حوزه هنری خراسان رضوی از انتشارات سپیده‌باوران منتشر شد که به دلیل تبلیغات کم میان مردم، مورد استقبال مخاطبان قرار نگرفت، اما انتشارات ستاره‌ها آن را خرید و قرار است که بازنشر کند. کتابی که اکنون به بازار می‌آید و در اختیار مخاطبان قرار می‌گیرد، با طرح جلد و شاکله مناسب‌تری است.

این نویسنده تصریح کرد: تصور می‌کنم در حوزه دهه ۵۰ و ادبیات پیش از انقلاب، کتابی که شناخت جامعه‌شناسی و مردم‌شناسی را ارائه بدهد وجود ندارد و هیچکس سند واقع‌گرایانه‌ای از آن دوران ارائه نداده است. اگر اکنون به یک نفر بگوییم که در زمان قدیم در خیابان ارگ مشهد ۲۸ سینما با سالن‌های ۳۰۰ تا ۷۰۰ نفری وجود داشته است، برایش خنده‌دار خواهد بود، در صورتی که در تاریخ مشهد چنین چیزی کاملاً وجود داشته و دارای واقعیت است. در زمان گذشته سینما سعدی در مشهد دارای ۷۰۰ صندلی بوده، سینما آسیا که هفته پیش ویران شد سینمای پرمخاطب دارای ۷۰۰ صندلی بوده و سینماهای استقلال، هما و ملی ایران دارای سالن‌های مخصوص تابستان و زمستان بودند و تئاتر ملی مشهد در آن‌ها اجرا می‌شده که از آن‌ها چیزی باقی نمانده است و نام افراد نام‌آوری مانند اصغر قفقازی و میرخدیوی به عنوان قهرمان در هیچ رمانی وجود ندارد، اما من سعی داشته‌ام که در کافه داش آقا قهرمانان هنر مردمی در دهه ۵۰ مشهد را به مخاطب معرفی کنم.

انتهای پیام

منبع:ایسنا