به گزارش مدیکال اکسپرس، فعالیت بدنی منظم برای حفظ سلامت جسمی و روانی مطلوب مفید است و در میان افراد مسن، خطر ابتلا به بیماری‌های طولانی‌مدت، زمین خوردن، بی‌حرکتی، وابستگی و مرگ را کاهش می‌دهد.

با این حال، داده‌های پایش جهانی نشان می‌دهد که در سال ۲۰۱۶ فعالیت بدنی بسیار پایین‌تر از سطح توصیه‌شده هفتگی بود و در یک دهه کمی کاهش داشت به‌طوری‌که مردم کشورهای پردرآمد بیش از دو برابر بیشتر از کشورهای کم‌درآمد معتاد به تلویزیون (کم تحرک) هستند.

با توجه به این‌که کارهای خانه شامل فعالیت بدنی و شاخصی از توانایی زندگی مستقل است محققان بررسی کردند که آیا انجام کارهای خانه ممکن است به پیری سالم و افزایش ظرفیت جسمی و ذهنی در میان سالمندان در یک کشور ثروتمند کمک کند یا خیر.

۴۸۹ بزرگسال که به‌طور تصادفی انتخاب شدند بین ۲۱ تا ۹۰ سال با کمتر از ۵ بیماری زمینه‌ای و بدون مشکل شناختی بودند. همه به‌طور مستقل در یک شهر مسکونی بزرگ در سنگاپور زندگی می‌کردند و می‌توانستند کارهای معمول روزانه را انجام دهند.

شرکت‌کنندگان به دو گروه سنی تقسیم شدند که گروه اول افراد ۲۱-۶۴ ساله (۲۴۹ نفر با میانگین سنی ۴۴) به‌عنوان گروه «جوان‌تر» و گروه دوم افراد ۶۵ تا ۹۰ ساله (۲۴۰ نفر با میانگین سنی ۷۵ سال) به‌عنوان گروه «پیرتر» طبقه‌بندی  شدند.

سرعت پیاده‌روی (راه رفتن) و سرعت نشستن و ایستادن از روی صندلی (نشان‌دهنده قدرت پا و خطر افتادن) برای ارزیابی توانایی فیزیکی و تست‌های تایید شده برای ارزیابی چابکی ذهنی (حافظه کوتاه و تاخیری، توانایی دیداری-فضایی، زبان و دامنه توجه) و عوامل فیزیولوژیکی مرتبط با زمین‌خوردن استفاده شد.

از شرکت‌کنندگان در مورد شدت و فراوانی کارهای خانه که به‌طور منظم انجام می‌دادند همچنین تعداد دیگری از فعالیت‌های بدنی که در آن شرکت می‌کردند سؤال شد.

کارهای سبک خانه شامل شستن، گردگیری، مرتب کردن رختخواب، آویزان کردن لباس‌های شسته در بیرون، اتو کردن، مرتب کردن و آشپزی بود و کارهای سنگین خانه تمیز کردن پنجره، تعویض تخت، جاروبرقی، شستن زمین و فعالیت‌هایی مانند رنگ‌آمیزی یا تزیین تعریف شد.

شدت کار خانه بر حسب شاخص سوخت‌وساز (METs) اندازه‌گیری شد که حدود معادل مقدار انرژی (کالری) مصرفی در هر دقیقه فعالیت بدنی هستند. به کارهای سبک خانه MET ۲.۵ اختصاص داده شد. به کارهای سنگین خانه ۴ MET اختصاص داده شد.

لازم به ذکر است که میزان انرژی که یک فرد در حالت نشسته و بدون فعالیت مصرف می‌کند را یک MET برآورد می‌کنند و مابقی فعالیت افراد را براساس آن می‌سنجند. فعالیت‌ها به سه گروه عمده تقسیم می‌شوند؛ خفیف که فرد کمتر از ۳ MET فعالیت می‌کند، متوسط که فرد بین ۶ تا ۳ MET فعالیت می‌کند و شدید که فرد بالای ۶ MET فعالیت می‌کند.

تنها حدود یک سوم (۳۶ درصد؛ ۹۰ نفر) از افراد در گروه جوان‌تر و تنها حدود نیمی (۴۸ درصد؛ ۱۱۶ نفر) از افراد در گروه سنی بالاتر سهمیه فعالیت بدنی توصیه شده را فقط از فعالیت بدنی تفریحی دریافت کردند.

اما نزدیک به دو سوم افراد (۶۱ درصد، ۱۵۲ فرد جوان، و ۶۶ درصد، ۱۵۹ فرد مسن تر) این هدف را به‌طور انحصاری از طریق کارهای خانه به‌دست آوردند.

پس از تطبیق با سایر انواع فعالیت بدنی منظم نتایج نشان داد که کارهای خانه با توانایی‌های ذهنی دقیق‌تر و ظرفیت فیزیکی بهتر فقط در گروه سنی بالاتر مرتبط است.

نمرات شناختی در افرادی که حجم بالایی از کارهای سبک یا سنگین خانه را انجام می‌دادند در مقایسه با گروه‌های کم حجم به ترتیب ۸ و ۵ درصد بیشتر بود و شدت کار خانه با حوزه‌های شناختی خاصی همراه بود. به‌طور خاص، کارهای سنگین خانه با ۱۴ درصد نمره توجه بیشتر همراه بود، در حالی که کارهای سبک خانه به ترتیب با ۱۲ درصد و ۸ درصد نمرات حافظه کوتاه مدت و تاخیری بالاتر همراه بود.

به‌طور مشابه، نمرات ثبت‌شده زمان نشستن، ایستادن، تعادل و هماهنگی به‌ترتیب ۸ و ۲۳ درصد در گروه با حجم بالای کارهای خانه نسبت به گروه کم حجم کارهای خانه سریع‌تر بود.

محققان تصریح کردند: میزان تحصیلات افرادی که در گروه سنی جوان‌تر بودند به‌طور متوسط از همتایان مسن‌تر خود پنج سال بیشتر بود و از آنجایی که سطح تحصیلات به‌طور مثبت با چابکی ذهنی پایه و کاهش شناختی آهسته‌تر مرتبط است احتمالا تفاوت‌های مشاهده شده در تاثیر کارهای خانه را بین دو گروه سنی توضیح دهد.

آنان اخطار می‌دهند که این یک تحقیق مشاهده‌ای است به‌ همین دلیل نمی‌تواند علت را مشخص کند و اضافه می‌کنند که این تحقیق بر گزارش شخصی سطوح فعالیت بدنی، حجم و شدت کارهای خانه تکیه کرده است.

محققان به تحقیقات قبلی اشاره می‌کنند که نشان‌دهنده ارتباط بین ورزش هوازی و بهبود عملکرد شناختی است و پیشنهاد می‌کنند چابکی ذهنی واضح تر مرتبط با کارهای خانه ممکن است از طریق مکانیسم‌های مشابه رخ دهد.

آنان نتیجه گرفتند: در مجموع این نتایج نشان می‌دهد که عملکردهای شناختی، فیزیکی و حسی-حرکتی بالاتر مربوط به فعالیت‌های سنگین خانه‌داری ممکن است به‌طور قابل قبولی با خطر سقوط فیزیولوژیکی پایین‌تر در میان سالمندان ساکن جامعه مرتبط باشد.

آنان افزودند: تلفیق فعالیت بدنی در سبک زندگی روزانه از طریق وظایف خانگی (یعنی کارهای خانه) پتانسیل دستیابی به فعالیت بدنی بالاتر را دارد که به‌طور مثبت با سلامت عملکردی، به‌ویژه در میان افراد مسن ساکن در جامعه مرتبط است.

یافته‌های این تحقیق در مجله دسترسی آزاد BMJ Open منتشر شده است.

انتهای پیام