به گزارش ایسنا؛ در طول تاریخ پر فراز و نشیب، ایران؛ این مرز پرگهر و وسعت عظیم و باشکوه که همواره در تمامی دوران‌ها چشم طمع بسیاری به دنبال تصاحب آن بوده است؛ با تلاش نوابغ و نخبگان و فرهیختگانش ادامه حیات یافت و با خون شهدا، استقلال و آزادگی خود را حفظ کرد و زنده ماند.

اگر تاریخ ۶۰ سال گذشته را تورق کنیم به مورد عجیبی برخورد می کنیم؛ “شهید سپهبد ولی الله قرنی ” که با حکم امام خمینی (ره) پس از پیروزی انقلاب، یعنی روز ۲۳ بهمن، با اعاده به ارتش با درجه سرلشکری به عنوان رئیس ستاد ارتش انقلاب منصوب شد، در سال ۱۳۵۸ توسط گروهک تروریستی فرقان ترور شد و این گروهک مسئولیت این جنایت بزرگ را به گردن گرفته است.

۲۰ سال بعد شهید سپهبد علی صیاد شیرازی در سال ۱۳۷۸ به درجه رفیع شهادت نائل شد، ۲۰ سال گذشت و سیزدهم دی ماه سال ۱۳۹۸ بود که خبر شهادت ” حاج قاسم سلیمانی” مردم کشورمان و مسلمانان جهان را در بُهت و حیرت فرو برد و مردم در ایران و عراق برای مراسم تشییع پیکر ایشان و همرزمان شهیدشان سنگ تمام گذاشتند.

در تاریخ شوم ۱۳ دی ماه ۱۳۹۸ شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی با دستور ترامپ؛ شقی‌ترین افراد زمانه، غریبانه و ناحوانمردانه در کشور میهمان شهید شد و با درجه رفیع انسانیت، قله‌های نور و ایمان را طی کرد و به منزلگاهی ابدی پیوست.

گویی قرار است هر دو دهه داغی بزرگ بر دل ایران بنشیند تا مردمانش یادشان بماند که چه انسان‌های ارزشمندی رفتند تا پرچم این کشور همچنان برافراشته باقی بماند.

همواره سطح دغدغه‌های آدم ها می تواند سازنده ویژگی‌های شخصیتی ایشان باشد، دغدغه جهانی حاج قاسم از آن شخصی ویژه ساخته بود که در تاریخ جهان ماندگار شد، او تلاش کرد تا کسی رنج اسارت نبرد و فشار دشمنان ما را دچار تخلیه نکند.

قاسم سلیمانی، یک فرمانده ساده نبود، او یک مکتب جاری، ساری و مقتدر بود که مرزهای جغرافیای را درنوردید؛ ولایت پذیری اعتقادی، خدمت ‌رسانی به مردم، عملگرایی، جامعه نگری در مواجهه امور، نفی بروکراسی در مدیریت، شناخت دشمن در همه حال، توجه و تکریم خانواده شهدا، تفکر راهبردی در پیشبرد امور، انسجام بخشی و وحدت آفرینی، همگی از مولفه های مکتب شهید سلیمانی است که این فرد را ماندگار کرد.

وصل گروه های مقاومت در جهان اسلام نخستین ماموریت شهید سلیمانی بود، این شخصیت برای کل جهان اسلام دل می سوزاند زیرا تربیت شده مکتب اسلام و فضای هشت سال دفاع مقدس بود.

شهید سلیمانی فقط درگیر یک بخش نبود بلکه کشورهای جهان اسلام را به هم وصل کرد، شهید سپهبد سردار قاسم سلیمانی؛ مجاهد فی الله، سردار دل ها، مرد، میدان، عزیز ملت، سردارِ اقتدار، امنیت و آرامش بود.

در هیچ کجای دنیا مراسم تشییعی باشکوه و بزرگ تر از تشییع پیکر مطهر سردار سلیمانی  ثبب و ضبط نشده، ترور و  شهادت ایشان مسیر ملت را تغییر داد و تلنگری به موقع برای بصیرت افزایی ملت ایران بود.

سردار قاسم سلیمانی، فرمانده سایه ها و مغز متفکر نظامی ایران، مالک اشتر زمانه، ستاره پرفروغ یک ملت بود و امروز همه اذعان دارند که شهید سلیمانی بسیار خطرناک تر از سردار سلیمانی برای دشمنان نظام انقلاب و کل جهان اسلام است.

به قول شاعر معروف، ” سید حمید رضا برقعی”:

خط خون، نقطه ی پایان سلیمانی نیست

بهراسید که این اولِ بسم اللّه است…

رهبر معظم انقلاب اسلامی ” صدق” و ” اخلاص” را خلاصه و نماد و نمایه مکتب سلیمانی دانستند و با اشاره به الگو شدن حاج قاسم در میان جوانان منطقه در وصف ایشان، فرمودند:” سلیمانی عزیز، ملی‌ترین و امتی‌ترین شخصیت ایران و دنیای اسلام بوده و هست.”

حاج قاسم سلیمانی بیش از چهار دهه به دور از هیاهوهای زمانه و در سایه حرکت کرد و با اخلاصِ محض، تبلور صلح در منطقه و جهان شد، این شخصیت کاریزماتیک، فردی غیرقابل تصور بود و در میان شیعیان، سنی‌ها و همه اقوام مختلف تاثیر و نفوذ داشت، ایشان حتی با شهادتش یک انسجام و وحدت ملی بین مردم به وجود آورد.

شهید سپهبد سردار قاسم سلیمانی توانست ثابت کند که این انقلاب برای مبارزه در راه راستی و درستی، عشق و مهربانی و انسانیت قائل به فرد نیست. او فرماندهی جهادی و میدانی بود، شهید سلیمانی از میان ما نرفته بلکه زنده و جاوید است و امروز هزاران قاسم سلیمانی به وجود آمده از ” طریق علوی” هر روز تکثیر می شوند و اجازه نخواهند داد پرچم مقاومت یک دقیقه بر زمین بماند و قطعاً روزهای سختی را برای دشمنان رقم می زنند.

اکنون در سوگ همیشه تازه و داغِ جگر سوز دومین سالگرد شهادتش نه یک ملت، بلکه جهانی دردمند است، او تا ابد برای همه مظلومان عالم “سلیمان جهان” و فاتح بی بدیل قله‌های عزت و مردانگی است، هنوز هم اهالی کرمان، خانواده شهدا و همه مردم ایران با هر گرایش سیاسی و طرز تفکری از بزرگی و منش والای این مرد سخن می‌گویند و در فراقش می‌گریند.

روزی اگه خواستید به فرزندانتان درس آزادگی بدهید، زندگی‌نامه “سپهبد حاج قاسم سلیمانی” را مقابلش بگذارید تا با افتخار بخواند و درس‌های مگویی را بیاموزد؛ درس‌های که در هیچ کتاب درسی یافت نمی‌شود و هیچ استادی یارای آموختن آن نیست…

یاد این شعر از ” حسن لطفی” می افتم که:

” اگرچه نوبت خون گریه‌های طولانیست

اگرچه کشور من در هوای بارانیست

قسم به خون تو ای  سربدار قدسیِ ما

که این دیار پُر از قاسم سلیمانیست…”

جایت تا ابد خالی است سردارِ عزیز من…

انتهای پیام

یادداشت از: مهناز روزبهانی، خبرنگار ایسنا