دکتر فیروزه غضنفری در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: تاریخچه جهانی پژوهش درباره خشونت علیه زنان در خانواده چندان طولانی نیست، در اوایل دهه ۱۹۷۰ اوج‌گیری جنبش زنان باعث شد که پژوهشگران بسیاری به موضوع خشونت علیه زنان بپردازند و آن را در زمره مسائل حاد اجتماعی به شمار آورند.

وی ادامه داد: تفاوت سنی زوجین، دخالت خویشاوندان و نزدیکان، تجربه و مشاهده خشونت والدین توسط زوجین در خانواده، خاستگاه و میزان تحصیلات شوهر که دارای ارتباط مثبت و معنی‌داری با انواع خشونت شوهران علیه زنان (روانی، فیزیکی، اجتماعی، اقتصادی) است، متغیر درآمد زن که دارای رابطه مثبت و معنی‌داری با خشونت روانی، فیزیکی و اجتماعی شوهران علیه زنان در خانواده و رابطه معکوس و معنی‌داری با خشونت اقتصادی شوهران علیه زنان در خانواده هستند.

غضنفری اضافه کرد: همچنین میزان رضایت و علاقه زوجین در انتخاب همسر، وضعیت اشتغال زوجین، نوع شغل زوجین، سابقه وابستگی شوهر به مواد مخدر، تفاوت تحصیلات زوجین و تفاوت درآمد زوجین دارای ارتباط معناداری با انواع خشونت شوهران علیه زنان در خانواده است.

این عضو هیات علمی دانشگاه لرستان یادآور شد: عدم مسئولیت‌پذیری مرد، محدودیت عمل زن و نداشتن آزادی عمل در مسائل زندگی و ارتباطات اجتماعی، بدبینی و عدم اعتماد نسبت به زن، ضرب و شتم، بیکاری و اعتیاد از عوامل دیگر خشونت علیه زنان است.

وی خاطرنشان کرد: پدیده خشونت علیه زنان و ارزش ندادن به شخصیت زن نه تنها سبب منزوی شدن آن‌ها می‌شود بلکه باعث انفعال نیمی از افراد جامعه می‌شود و با وجود چنین معضلی در جامعه ما هرگز نخواهیم توانست به برابری توسعه و صلح واقعی دسترسی پیدا کنیم.

غضنفری افزود: امروزه نهاد خانواده به منزله هسته شکل‌گیری روابط اجتماعی اثرات کاملاً مستقیمی بر روی نهادهای دیگر جامعه دارد. ‌حاصل خشونت با زنان در خانواده نه‌تنها به تنش روابط در خانواده می‌انجامد بلکه به اختلال در تعاملات سالم اجتماعی منجر می‌شود.

منبع:ایسنا