سبحان احمدی : اغلب زوج‌های میانسال و سالمند پس از اینکه بچه‌هایشان مستقل و از آنها جدا می‌شوند، دچار بداخلاقی و بی‌حوصلگی می‌شوند که این امر می‌تواند نشانه سندرم “آشیانه خالی” و آغاز طلاق عاطفی در رابطه آنها باشد.
وی خاطر نشان کرد: سندرم آشیانه خالی به احساسی از تنهایی گفته می‌شود که با ترک خانه توسط فرزندان در والدین اتفاق می‌افتد. والدینی که عادت کرده‌اند با فرزندان خود تعامل کنند و وقت بگذرانند، حالا مجبور می‌شوند تعامل کمتری داشته باشند و زمان کمتری آنها را ببینند.
احمدی ادامه داد: والدین مبتلا به سندرم آشیانه خالی یک خلاء عمیق در زندگی خود تجربه می‌کنند و اغلب احساس می‌کنند چیزی در زندگی گم کرده‌اند، در برخی موارد ممکن است این احساس، یک دوره گذرا باشد که برخی والدین احساس اضطراب و از دست دادن را تجربه می‌کنند.
این محقق حوزه روانشناسی اضافه کرد: وقتی آخرین فرزند خانه را ترک می‌کند تا زندگی جدیدی را شروع کند، پدر و مادر احساسات درهم‌آمیخته‌ای را تجربه می‌کنند. آنها از مستقل‌شدن فرزندشان خوشحال‌ هستند، اما از سوی دیگر احساس غم و ناراحتی دارند.
وی با اشاره به نشانه‌های سندرم آشیانه خالی، گفت: حس ازدست‌دادنِ هدف و تهی‌شدن برای والدینی که دچار این سندرم می‌شوند، رخ می‌دهد. پدران و مادران بسیاری هستند که نیازهایشان را نادیده می‌گیرند تا زندگی‌شان را وقف پرورش فرزندان کنند، در نبود فرزند، بازگشت به زندگی پیش از بچه‌دار شدن برای زوجین کمی سخت و دشوار خواهد بود.
احمدی افزود: والدینی که فرزندشان به‌تازگی خانه را ترک کرده است، دچار احساسات متضاد و گاه شدیدی می‌شوند، این والدین به طور دائمی نسبت به اوضاع فرزند خود اضطراب دارند، پدر و مادرها باید بدانند که با چک کردن بی‌وقفه فرزندان، استرس و اضطراب خود را چند برابر می‌کنند. منبع: ایسنا