حلقه نمادی از جاودانگی و ابدیت است و استفاده از آن در مراسم ازدواج، علامت کمال و ارتباط آن با وصلت دو فرد و استوارکننده  زندگی انسانی به شمار می‌رفت.

به گزارش ایسنا- منطقه خراسان، پیش از آن‌که زرتشت در ایران رواج پیداکند، آیین مهر در ایران رواج داشته و تا قرن‌ها مردمان ایران خدای واحد میترا را می‌پرستیده‌اند و اما امروزه مورخین متوجه شده‌اند که حلقه ازدواجی که این روزها در تمام کشورهای جهان رایج است برگرفته از حلقه مهر در آیین مهر است.

در تمامی نقش نوشته‌ها و آثار باقی‌مانده مربوط به میترائیسم، حلقه مهر در انگشت میترا قبل مشاهده است که هزاران سال پیش در مراسم ازدواج به عنوان نمادی بر پیروی از میترا استفاده می‌شده است.

هم‌چنین با نگاه به نقش و نگارهای به جامانده از دوران هخامنشیان می‌توان متوجه این نکته شد که پادشاهان نیز تبادل حلقه می‌کرده‌اند، آن‌ها با این کار حکمرانی بر سرزمینی خاص را به کسی می‌سپردند و با دادن حلقه به حکمران جدید با او پیمان می‌بستند. این نوع پیمان با گذشت زمان، به شکل امروزی تغییر کرده و برای عهد در مراسم ازدواج به کار می‌رود.

علاوه بر نقوش به جا مانده از عصر هخامنشی نیز اشیاء کشف شده از شوش نیز نشان‌دهنده این موضوع است، برای مثال مجسمه‌ای از همسر پادشاه ایلام که بدون سر است و در موزه لوور پاریس نگهداری می‌شود، در دست چپ خود حلقه‌ای در انگشت حلقه دارد که از آن به عنوان تاریخچه حلقه ازدواج در ایران باستان یاد می‌شود.

شاید دلیل جای گیری حلقه در انگشت چهارم از دست چپ به اعتقادات یونانیان قدیم بازگردد، آن‌ها معتقد بودند که رگ مخصوصی از این انگشت می‌گذرد و مستقیما به قلب می‌رسد، عده‌ای هم معتقدند که چون این انگشت را کم‌تر از دیگر انگشتان دست مورد استفاده قرار می‌دهیم حلقه در آن قرار می‌گیرد و به طور کلی برای به دست کردن یک وسیله زینتی مناسب‌تر از سایر انگشتان دست است.

اما در برخی از کشورها از جمله نروژ، روسیه، یونان، اوکراین، بلغارستان، لهستان، اتریش، آلمان، پرتغال و اسپانیا حلقه ازدواج را در انگشت حلقه دست راست خود می‌اندازند.

نماد حلقه هم‌چنین در نگاره فروهر نیز به چشم می‌خورد که بحث اولین استفاده ایرانیان از حلقه را قوت می‌بخشد؛ حلقه‌ای که در دست چپ نگاره وجود دارد نماد مهر و پیمان است که در آیین مهرپرستی که قبل از آیین آشوزرتشت در ایران رواج داشته است.

در واقع این نماد بعدها در تمام جهان گسترده شد و امروز نمونه کوچکی از آن به عنوان حلقه ازدواج مورد استفاده قرار می‌گیرد که هر یک از دو نفر به هنگام پیوند زناشویی آن را در دست چپ خود می‌کنند تا نشانی از وفای به پیمان و همدلی باشد.

درمیان نیاکان، ایرانیان خورشید را نماد روشنایی و وفاداری می‌دانستند و به همین دلیل نمادی حلقوی را به عنوان پیمان بستن و وفاداری انتخاب کرده و به یکدیگر هدیه می‌دادند.

شاید دانستن این مطلب جالب باشد که تا مدت‌ها زنان تنها افرادی بودند که از حلقه استفاده می‌کرده‌اند و تاریخچه حلقه ازدواج برای مردان بسیار کوتاه است. استفاده مردان از حلقه به زمان جنگ جهانی دوم باز می‌گردد، زمانی که بسیاری از مردان سال‌ها در جنگ بوده و از همسرانشان دوره بوده‌اند از حلقه‌ای ساده برای یادآوری تعدشان استفاده می‌کرده‌اند.